Modern çağın ilkel çağdan hiçbir farkının olmadığının bir göstergesi olarak akreditasyon, modern tiranların, hiç hakları yokken kendilerine özel alanlar belirlemesi; anayasal görevi “bekçilik” olan kimi suiistimalcilerin yüksek duvarlarla çevrili, alanı küçük fakat gücü büyük -çünkü silahlıdır- derebeylikler kurması; görev yeri içeride fakat emir-komuta merkezi dışarıda olan bazı gerçek iç düşmanların, aslında eşit haklara sahip insanlar arasında “sen bizdensin, sen değilsin” ayrımı yaparak kamu malını veya alanını devşirme babasının malı gibi tasarruf etmesi gibi uygulamalara işaret eder. Bir başka deyişle akreditasyon, “Firavun benim, piramit bana yapılır ve piramitte de yalnızca ben yatarım.” söyleminin eyleme dönüşmüş son ve çağa uygun hallerinden biridir. Akreditasyon, bu anlamlarıyla bakıldığında genetik bir hastalık olarak ilkel çağlardan günümüze kadar varlığını sürdürmüştür. Bu hastalık aslında Türklere ve Müslümanlara özgü bir hastalık değildir. Ancak -her ne hikmetse- modern çağdaki varlığını genelde Türkiye’de ve diğer Müslüman ülkelerde sürdürmektedir.
Süleyman S. Aras
>kelime dağarcığımıza lügatımıa yeni bi kelime dah eklediek teşkürler....
YanıtlaSil>anlamadım :OO
YanıtlaSil>> içimden geldiği gibi, bu yazımda, günümüzde uygulanan acımasız akreditasyon uygulamalarına kendi bakış açımla anlam vermeye çalıştım.
YanıtlaSil